کلبه ای دارم از جنس ِچوب
در میان ِ یک دشتِ وسیع
صبح ها پروانه ها بر بلندای ِ طاقش رقص ِ شادی می کنند
بساط ِ صبحانه ام مهیا کرده ام
چایِ داغ و پنیر و تخم مرغ
دامن ِ گل گلی ام را تن کرده ام
عطر ِ دلخواهت بر لباسم پخش کرده ام
پشت ِ در نشسته ام گوش به زنگ در انتظار ِ تو
تا برایت چای بریزم و نوش شود به جانِ تو
نظر 4
مسعود مدهوش 30 خرداد 1399 08:35
درود ها بانو
عالی کلبه ی چوبی
لیلا سعیدی 30 خرداد 1399 09:20
دنیا دنیا ممنونم از مهرتان استاد مدهوش گرانقدر
محمد مولوی 30 خرداد 1399 11:03
دشتهایی چه فراخ
کوههایی چه بلند
دورها آوایی است که مرا میخواند
سهراب
لیلا سعیدی 30 خرداد 1399 11:59