شاعر شوریده نور چشم اهل خانه است
با قلم غوغا اگر بر پا کند فرزانه است
او که از حال خراب خلق می گوید سخن
با تبهکاران جانی در جهان بیگانه است
هر کجا روشن شود شمعی در این ماتمسرا
شاعر شیدا به گرد شمع ها پروانه است
یا اگر گلواژه ای در شعر نابش رشد کرد
بی گمان در فکر آبادی یک ویرانه است
آنکه با اهل قلم ناسازگاری می کند
عاقلان گویند فردی جاهل و دیوانه است
شعله ور گردد اگر اندام ظالم با قلم
جای شاعر روی چشم اهل این کاشانه است
#مهدی_سیدحسینی
@sheroshirini
۱۴۰۱ / ۸ / ۳
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 1
امیر عاجلو 29 دی 1401 18:24
سلام ودرود