میشود گاهی من از چشمِ تو سیراب شَوم
با نفس هایِ تو آسوده و در خواب شَوم؟
در دِلت رِخنه کنم آن را بِیارای اَم و، باز
پیشِ چشمت عاشقِ دل داده ای ناب شَوم؟
هر کجا بابِ سخن بُگشایی از مرد و مرام
من در آنجا جان فدایِ پایِ محراب شَوم؟
در دلت رُجحان شود تنها تو در قلبِ منی
مثلِ تصویری، به تاقِ سینه اَت قاب شَوم؟
با عَطش بَر من بِه پیچی مثلِ نیلوفرِ شب
تا که از گرمایِ اِحساسِ تو بی تاب شَوم؟
عشقِ مقصودم تویی پیشم بمان، گر بروی
از فِراقت، راکدی چون آبِ مُرداب شَوم ( مقصود )
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 1
امیر عاجلو 04 بهمن 1401 15:23
درود بر شاعر گرامی ,شعر شما را خواندم موفق باشید