《بال شکسته》 غزل
کودکی در کوچه گریان مادری خونین جگر
ناله از فقر زمان می کرد طفل بی پدر
سوز و سرمای زمستان بود آن شام سیاه
پای عریان در خیابان بود طفلی دربدر
کوله بارش پُر ز غم قامت کمانی گشته بود
زیر بار ماتم دوران شده خم آن کمر
شادیِ دوران نشد همراه آن طفل یتیم
با غم و اندوه دوران همنشین و همسفر
آتشی در خرمنی انداخت آن روز بلا
نقش از شرّی کشید آن روز گرگ خیره سر
ظلم و بیداد و ستم شمشیر برّان گشته بود
کس نشد یاور علیه ظلم آن بیدادگر
طفل بی کس زخم دوران در وجودش جا گرفت
در کنار گرگ و روباهی شده عمرش سپر
شمع جانش روشنی بخشی نشد در شام تار
روشنایی وجودش در پیِ شب شد هدر
تیر غم بال و پَر این مرغ خوشخوان را شکست
از برای پَر زدن دیگر نمانده بال و پَر
《مخلص صادق》غم دوران تو را افسرده کرد
کاش رنج و غم نمی بود از برای رهگذر
جمعه۱۴۰۰/۳/۲۸
نظر 7
-
-
فاطمه مهری 19 شهریور 1402 15:38
درود برشما جناب صادقی، غزلی زیبا و پر درد خواندیم از قلم سبزتان، مانا باشید و مهرگستر
-
-
سروش اسکندری 27 شهریور 1402 13:11
درود بر شما ... جناب صادقی بزرگوار
غزلی بسیار زیبا از شما خواندم،شاعر بمانید
سریال خاتون قسمت6
تبلیغات فرهنگی
تولد اعضا
-
شعر ایران تولدتان را صمیمانه تبریک می گوید
-
mehdi rafiee
-
نستـــــرن طالبـــــــــزاده
-
Susan Jafarzade
نقد 1
حفیظ (بستا) پور حفیظ 20 شهریور 1402 14:27
درودهاجناب استادصادقی
