محمدهادی صادقی

چشمه ی جان

ارسال شده در تاریخ : 16 اردیبهشت 1403 | شماره ثبت : H9429218

«چشمه ی جان»

منم آن ماهیِ لب تشنه تویی چشمه ی جان
من همان سنگ رَهم گوهری ای دُر گران

خواب شب پَر زده از چشم و دل خون جگرم
تو شدی مایه ی آرامش این روح و روان

این خزان دل من پُر شده از خار و خسی
لاله و سوسن و یاسی تو در این باغ خزان

قامتم خم شده از این همه بی مهری دَهر
در چنین باغ خزانی تو شدی سرو روان

شام تاری شده دل غم شده همخانه ی آن
در شب تار دلم ای مَه تابان تو بمان

چرخه می چرخد و دریا شده چون دشت و کویر
چشمه ی آب حیاتی تو در این چرخ زمان

می درد بره ی دل را تو ببین گرگ هوا
از برای دل بیچاره تو گردی چو شبان

بیشه پُر گشته ز روباه دغل باز و کلک
تو بیا بیشه تو را می طلبد شیر ژیان

ساربان رَه شده بیراهه در این ظلمت شب
کاروان می رود امشب تو به مقصد برسان

«مخلص صادق» اگر سائل و درمانده شود
پادشاهی تو در این چرخه و این مُلکِ جهان

جمعه99/5/31