مرتضی برخورداری

خیل عشاق

ارسال شده در تاریخ : 17 اسفند 1394 | شماره ثبت : H942771

روز اول دست خلاق جلیل
صورتی آورد بر لوح جمیل

پرده از خلقت دمی برداشتند
آسمان را در دل گِل کاشتند

سجده آوردند بر پایش ملک
قدر او بگذشت از اوج فلک

کنت کنزا مخفیا آمد پدید
نفخه ای از عشق در آدم دمید

ذره ذره عشق عالم گیر شد
حسن روز افزون او زنجیر شد

دوری آمد عشق را افزون کند
عاشقان را تا ابد مجنون کند

عاشقان را تیشه بر دوش آفرید
چون خُم می غرقه در جوش آفرید

تا که سرها در رهش چون پا شوند
قطره قطره راهی دریا شوند
در دل هر قطره دریا دیده ای
برمدار عاشقی چرخیده ای

کاروانی آمد از مردان مرد
حیدری رخسار و عباسی نبرد

چشمه هایی خسته از مرداب ها
موج هایی از دل گرداب ها

نیمه شب ها مست از دلدادگی
بر سر سجاده و پروانگی

جسم شان تمار بود و بیقرار
سرخوش از پیمانه های خوشگوار

همچو مرغی در قفس، پَر باز شد
هفت شهر عاشقی آغاز شد

جان به کف در بزم طنازی شدند
با اجل گرم رجزخوانی شدند

رزم و بزم و جام هایی از جنون
برتن آلاله ها تن پوش خون

وه چه زیبا بود وجد و شورشان
سروری و دولت منصورشان

کی توان از سوزشان آگاه شد
فارغ از دنیا و خویش و جاه شد

ما که در ظاهر چنین وارسته ایم
نفس خود را روز و شب دل بسته ایم

از منیت کاش عاری می شدیم
در زلال عشق جاری می شدیم