استاد "رحیم چراغی" شاعر، پژوهشگر و روزنامه‌نگار گیلانی‌ست.
در سال ۱۳۵۹، نخستین شعرش، به زبان فارسی، منتشر شد، و در همان دوران اشعار گیلکی‌اش، در نشریه‌ی دامون منتشر گشت.
نخستین کتاب‌اش را با نام "اگر برنج‌مان رنگ نگیرد"، در سال ۱۳۶۴ منتشر کرد.
در سال ۱۳۶۷، همراه با پنج تن از بزرگان شعر و فرهنگِ گیلان، به نام‌های "محمد بشرا"، "م.پ.جکتاجی"، "شیون فومنی"، "محمد فارسی" و "علی‌اکبر مرادیان گروسی"، انجمن گیله جرگه را راه‌اندازی کرد.
از او تاکنون کتاب‌های بسیاری منتشر شده است.



▪نمونه‌ی شعر گیلکی:
(۱)
ایتا شب بکَشِمه
ایتا ما
رُوجا...
توندا توند پاکا کونَمه
چَلک دیمیر ... مانِه / صُب ِ سیفیدی
حَلِه روزا نکَشِه.
◇ برگردان فارسی:
شبی کشیده‌ام
ماه و
ستاره‌ای...
عجالتا پاکش می‌کنم
چرکتاب... به جای می‌ماند
                        سپیدیِ بامداد
هنوز نکشیده روز را.


(۲)
های های درد
کو توقایی کوگایا بگنستی
هاندر جزر کشی!

آبا پس زنه
سینه فسین
خوشک سالی

آب‌سر  درازا کشه   سینه فسین
                                    یاواش یاواشه...
آسمان سینه تان
                     آب مییان

آمبولانس
آژیر کشه
خیابان بوندا.
بوند آوره
گرخانه صدا
بستا
رخشانا گیره
خیابان چندر درد فاکشه
درد چندر ایجگره کشه
ایگزوز چندر آهنگ چاکونه
چندر
دود دود
           دو دود دود
                           زنه

های های خیابان
درد تی کویا بگنسته
هاندر جزر کشی!

توقایی تاسیانی
ترافیک جا،
بیمارستان رنگا نیدینی
گدا صدا

پورسینا
آمبولانس رافا
پیرا به

های های روخان
درد تی کویا بگنسته
هاندر جزر کشی!

گوسکا
بی آب  بی خاب
بی نام  بی شام
پاپ داب 
ابوعطا خانه:
وارش
وارش
وارش وارش وارش

بجارگا
بی آبی خوره
گوسکالیس واجاره
بج واج آره

گوسکالیست
کیسه!
گوسکالیسم
چیسه!

پوردا
باد دکفه
پورد ناجه
خوشکاخوشکا
دیمیره

روخانه خاب جا
سینه فسین
هیست تا هیست
خوشکی سال دوم درازه
آب تاشا
            کند کش
فوره

های های درد
توقایی کوگایا بگنستی
کی آدمان
آسمان کاس چومانا قاقا بوستی بید.



گردآوری و نگارش:
#زانا_کوردستانی