کجاست سمت آفتاب تا ببیند ماهْ روی تو
ببخشید نه آفتاب بلکه ماهگردان...!
تا صبحگاهان به هر روز تا به شام بگردد سمت روی تو  به شوق
زیرا که سیراب نگردد ماهگردان زِ تَمثیل رویت که قاب شده بر پهنای آسمان شب...

بهار هنوز از دستان تو میروید
و
سبزه ها با آواز نگاهت تاب می‌خوردند
کی شود تُنگ شکسته دلم با نیم نگاهی روشن شود
پنجره ها هنوز سوز زمستان دارد از دیواره تیز تُنگ تنهاییم...

#م_حنیفی...

دل درونم ای دوست آواز قویی سپید میخواند
چه خاموش و سبک روی برکه تنهایی
در این غریبستان مه آلود پاییزی پی چه هست نمیدانم
چه پرهایی که بی نوازش تو ، به باد دادم...
این نیم دلی که روز و شب در تصویر آب جف...

دانی که درهای فیض کجا افتادست جملگی؟
من در به در درهای فیضم با افتادگی...

#م_حنیفی


*هر دو مصرع پرسشی می باشد نه خبری*
*بیت ، قالب و وزن مشخصی ندارد*...

در کوچه های شعرم جز خویشتن ندیدم
این راه ها که رفتم نامی ز تو ندیدم
زین سالها قرارم صبری به تَن ندارد
ای ماه رو ای بی نشان ، رویی ز تو ندیدم

#م_حنیفی...