چه تنها ماندم و سوختم ، در این دنیای لاکردار
که کس آخر نشد بر من ، سری صبر و کمی غمخوار
جفا کردم ؟ خطا کردم ؟ نمیدانم ! نمیدانم !
فقط آهسته می گویم به خود ، که نیست حتی برای تو یک یار!!
امیر ضیغمی...

ای که جان در خلوت پیر مغان در می بری
چون همی باد خزان ، ریشه ز پیکر می بری
بشنو این شعر ، کمی جان و دلت روشن شود
بر سر این سنگ ، شاعر خفته جاویدان شود
در بیابان وجودت ، آب شعر جاری شود
تا که در جان می...

باز گویم ز تو از درد دلم
از همه سختی ، نهان شد مشکلم
باز گویم ، ز غم و عشق و جفا
که مرا گشته ز پیرات وفا
چون قلم ، بر شعر جان زنم
خنده و نوری ، بر دل سیاهی مشکل زنم
شعر من ، همه میراث من و درد دلم می...

من نه آنم که تو گویی ،‌و نه اینم که توجویی
من ، همه طبع شعرم ، درد دلم ، همه از یاد تو بود
آشیان ، همه پیوسته به درد ، یکجا به دل پاک تو بود
غم دل ، از زهر گفتار تو بود
من همان سرگشته به خاکم ، من ه...

گِله از دوست ، که اوست ، باعث درد دلم ، مرهم پوست
غرق شعرم ، درهمه ازعالم اوست
گِله از خلق کنم
شِکوه از عالم جان حلق کنم
چون به سهرابم ، دلم ، آرام جانم ، مشکلم
نطق شعرم در سیاهی ، قلمم رو به تباهی
عا...