ارسال شده در تاریخ : 23 فروردین 1399
| شماره ثبت : H949138
ای که جان در خلوت پیر مغان در می بری
چون همی باد خزان ، ریشه ز پیکر می بری
بشنو این شعر ، کمی جان و دلت روشن شود
بر سر این سنگ ، شاعر خفته جاویدان شود
در بیابان وجودت ، آب شعر جاری شود
تا که در جان می رود ، این شعر جاودانی شود
امیر ضیغمی
نظر 5
امیر عاجلو 23 فروردین 1399 14:15
لطیف و دلنشین
فاطمه گودرزی 23 فروردین 1399 15:38
درود بر شما
علی معصومی 23 فروردین 1399 19:39
درود ها بر شما ارجمند
◇◇◇◇◇
بهره مندم از قلم شما
☆☆☆☆☆
در پناه خدا
عباس ذوالفقاری 24 فروردین 1399 08:05
سلام.....خوب و زیبا
خسرو فیضی 24 فروردین 1399 11:19
. با بهترین درودهایم
. استاد گرامی قلم توانایتان به زیبایی
. تمام سروده ای را خلق کرده است
.