این قصه من غصه آن عاشق مست است
زاهد نشد این دل همان باده پرست است
در میکده   چون عاشق بی عشق نشیند
یک جام ننوشیده دگر جام بدست است...

عجب حالی به سر دارم در این شب‌های روحانی
دلم تنگ است ای یاران  شدست  دریای طو فانی
  به دست یارو گنجورش بدیدم  تحفه ای از عشق
من آن تحفه همی خواهم چه آسان یا که پنهانی...

چون بدیدم رخ معشوق محبوب به عشق
شده‌ام عاشق دلداده محجوب به عشق
سر دل را نگویم به خورشید به باران به باد
در دلم آتش و حسی است منسوب به عشق...

تنهایی
تنهایی ناب

گریستن ؛امدن؛ در خود تنیدن
مردن
سنگ قبری پر از شعر
با خط تیره ای
تو خالی
از تولد تا مرگ
این است زندگی
زندگی
من

...

برای درک چشمانت برایم جاودانی شو
غرورت را بزن بشکن کمی هم آسمانی شو

من آن پاییز دلگیرم که در دل غصه ها دارد
تو را دلشاد می خواهم بهار مهربانی شو

شراب از خمره هم امشب ندارد مزه ؛ ای جانا
برای این دل ...