بسوزانم بسوزانم دگر بی عشق نتوانم
صنم روی پریچهرم همیشه با تو می مانم

عاشقی سر گشته باشم مزد قلبم را بده
رعد چشمان قشنگت بر دو مژگانم زده

چشمان ترم بار دگر خواب ندارد
سرگشته و حیران تو است تاب ندارد
در انجمن عشق که من چله نشینم
سازی تو بدادی که مضراب ندارد
من زاده دامان غم و غصه و دردم
برمن بنگر کوزه من آب ندارد
حسرت مده‌ مارا نگاهم نگر...

از درون گیچ می زنم
روحم در آستین
بلند تنهایی
گم شده
و احساسم
با تندی
به قلبم پشت پا
میزند
در این پنجاهمین
فصل بی ارزش
درختی شده ام
با ریشه ای در آسمان
و شاخه ای در زمین
پر از غم
پر از غصه...

اشک من
ای رفیق
بر گونه هایم
جاری شو
دلتنگی هایم
بسیار است

صورت دلم را
در آغوش
چشمانت
بگیر
و
با هق هقی
آشنا
در انتظار طلوع
ترانه ام
بمان


تو خوب می دانی
در این شب‌های
تنهایی
تیغه ای از خورشید
حق من ...