در هوای تو پر می زنم ، آزادی!
و هیچ کس
وقتی وقتی اسارت بال هایم را می بیند
نمی گوید:"آزادی!"
نادر ابراهیمیان

اگر چه خسته و پرشکسته ام
اما صدای پرواز تو امید می دهد به من
شعرهایت
غزل غزل دل می برد از من
ای ترنم ترانه های شبانه
ای تغزل شبانه های ترانه
مرا به جایی ببر
که از نیاز من نماز به پا کنند
یا نماز را ره...

من اهل توام
اهل آسمانی با دو مردمک آبی شفاف
که هربار پلک می زنی
کسی در من از خواب می پرد
نادر ابراهیمیان

من شعرهایم را
زیر آسمان ابری نوشته ام
من وزن شعرهایم را
از رقص گل های سرخ باغ های شمالی گرفته ام
از ترانه ی کودکی در شالیزار
که با پاهای چند سالگی ام می دوید
نادرابراهیمیان...

پسرم!
این همه خوانده ام اما خوابت نبرد
و بیداری از چشم هایم به چشم هایت سرایت کرده است
بهار اگر بیاید
موهایت را به سبزه ها گره بزن
دلت را به واژه های شعرم
و قدم هایت را به داستان هایم
که به تعداد واژه...