صدای باد می آید
و دختر گل فروش
مویی برای پریشانی ندارد
دلی دارد اما در خیابان های سرد تنهایی
که تمام بادهای جهان را
به سوز برف کشانده است
نادر ابراهیمیان...

آتشکده ها خاموشند
جنگل ها شعله ور
هزاران تنه ی تناور و سترگ
هزاران هزار شاخه ی جوان
هزاران هزاران هزار
برگ نو رسیده فریاد می زننند
آناهیتا
ببار
نادر ابراهیمیان...

دنیا
ریاضی دان بی رحمی بود
عشق را تقسیم که کرد
تو خارج از قسمت من شدی
و بعد از آن
دیگرنتوانستیم
زیر هیچ سقفی با هم جمع نشویم
نادر ابراهیمیان...

گل های سرخ خانه دوست دارند
آمدنت اردیبهشت را
از پشت پیج نازک فروردین
آن سان که دوست دارم آمدنت را
از پشت پیج خلوت کوچه
نادر ابراهیمیان...