من و باران و ترانه گریه های عاشقانه

می زند بَر برگ شعرم گریه های بی بهانه

می زند بر قلب سردم خنجر نا آشنایی

هق هق بی هم کسی ها سمفونی های شبانه

رضااحمدپور ...

من که در حسرت پیله ز آغوش تو پروانه شدم

گله ای نیست وصال مدفن عشقست که دیوانه شدم

بیا ساقی که این کشتی کند دلتنگی ساحل

رها کن لنگر غم را که این عاشق شود عاقل

مرا چشمان گمراهش کند مستانه بی مقصد

بده ساقی ز من پندی که هوشیارت شوم کامل

رضااحمدپور ...

خِش خِش برگ درختان دلم آغاز شد

مردپاییز آمد و جارو ز دستش ساز شد

دیدمت یک لحظه جاماندم ز خود

از همان جا عشق تو افسانه شد

من که مات و مبهم و بیهوش تو

ناگهان عقل و دلم دیوانه شد

حس پیدا کرده از گم کرده ها

روحم از جسمم دگر بیگانه شد

من چه گویم که نمی دانم چه ش...