ما در همه ی درد دنیا مشترک بودیم
ما درد را با هم چشیدیم گرچه تک بودیم

۱۴۰۱/۵/۶

دریا شدم نوشم کنی سیراب گردی
قلب من از خشکی ترک برداشت آخر


۱۴۰۱/۵/۲۷

گفتمش چشمان من تاب غم هجرت ندارد
گفت یعقوبم که باشی هجرتم اما ندارد

۱۴۰۱/۴/۱۹

می پیچیدم به دور حفره ی تنهایی خود
در رویایم کسی عشق برایم می‌چید
بر روی نگاه گیج و مبهوتم
علف های سبز و تند می‌روییدند
و بهشت در من جا باز می کرد
و ثانیه می شمرد
برای لبریز شدن
با خود می گفتم
بهشت...

مرا چگونہ توبیخ مے کنے؟
وقتے کہ مرا از بیخ بریده اے!

۱۴۰۱/۶/۶