چای تازه دَمْ

چشم ما پَر می گشاید در هوای دیدنت

چشم می دوزیم بر گلدوزی پیراهنت

دست هایت بوی چای تازه دَم دارد هنوز

دشت را پُر می کند بوی خوش آویشنت

باد از شوق نفس های تو سو سو می زند

رود جاری م...

خسته ام مثل درختی که تبر خورده است
یا قیصری که به تازگی خنجر خورده است

حکایت دیروز و امروز همیشه یکی ست
گنجشکی بی گناه باز به سپر خورده است


سجادفرهمند...

صبح آمد و باز هم یک خلوت عالی
صبحانه پنیر و عسل و چای زغالی

در کلبه ای از چوب که یک ثانیه ی آن
می ارزد به تمام کارولـینای شمالی

سجادفرهمند...

ای خواستنی ترین خواهش خواستن
انگیزه ی از خواب سحر بر خاستن

ای پاسخ نمی شودها و ناممکن ها
ای تصویر رخ ماه در برکه کاشتن


سجاد فرهمند ...

در برکه عکس رخ ماهت پیداست
زلالی دو چشمان سیاهت پیداست

تو پاسخِ پرسشِ بدون زیرایی
زیبایی خدا درعمق نگاهت پیداست


سجاد فرهمند...