جز حرف تو هر حرف که گفتیم خطا بود
جز مهر تو هر چیز به سر بود هوا بود
از عمر همان بود که با یاد تو بودیم
باقی همگی باعث نابودی ما بود...

بگذشت ز شصت عمر و در کودکی ام
آنقدر حقیرم که ندانم که کی ام
بودم سر بازار به بازی مشغول
ناگاه نگه کردم و دیدم که نی ام...

امروز که برباد دهی زلف دوتا را
برهم زنی آرامش و آسایش ما را
فردا که شوی عاشق گیسوی نگاری
پیداست که گیری به مکافات جزا را
خواهی که به سر پنجه ی عشقی نشوی خار
پس حرمت عشاق نگهدار نگارا
زآن آلت قتاله که ...

گمگشته ی روزگار خویشم
غربت زده ی دیار خویشم
بیهوده نگشته ام پریشان
در جستجوی نگار خویشم