تو گفتی که یلدا شبی دیدنی است
سیاهی و تاریکی اش ماندنی است

پس هر شبی صبح تابنده ای ست
که خورشید رخشنده تابیدنی ست

ز یلدا دو تا چله چون بگذرد
گل و سبزه هر گوشه روییدنی است

لب جویباران شود پونه زار
...

باز آی و باز گوش بده سوز و ساز ما
بشنو دوباره قصه ی دور و دراز ما

دیدی چگونه روزه گرفتم از آن لبت
اکنون بیا که باز ببینی نماز ما

سر می نهم به سجده به محراب دامنت
شاید کنی اجابت راز و نیاز ما

...

شبی به وسعت یک قرن
بی ستاره ی صبح
شبی که هیچ نزاید
به غیر تاریکی
منی که خسته و فرسوده ام
در این ظلمت
رهی که هیچ ندارد رهی
به آبادی
در ابتدا همه بیغوله های جاویدان
در انتها همه مغاره های بنیادی
شبی به...

آمد شب یلدا و بیا چله نشین باش
در جعبه ی صراف زمان همچو نگین باش
در خلوت خود باش که آرام بگیری
فارغ ز سیه کاری این دور زمین باش
برف آمد و گل ریخت بر این خاک سیه پوش
یعنی که تو هم با غزل ناب و وزین باش...

دلم خواهد بسان شمع سوزانم بسوزانی
سراپای وجودم را در آتش دود گردانی
دلم خواهد که دودم را به باد بیکران بخشی
که شاید باد دودم را برد آنجا که میدانی
دلم خواهد پس از سوزاندنم خاک وجودم را
دهی بر آب شاید ...