با نبودن های تو یک جور مدارا می کنم
در دل خود خاطراتت را، هویدا می کنم

حس خوب عاشقی در دل چو پیدا می شود
نقش چشمان تو را اینگونه معنا می کنم

چشم و ابروی کشیده، نازنین و دلربا
این چنین حسِ درونم...

عشقش به دلم مانده و روحم به فنا رفت
در ما غزلی مُرد، که یارم به جفا رفت

مجنون شده و جان و دلم سخت گرفتار
آفت که به جان زد، فکرم به هَجا رفت

دل در گرو اش بودِ و جانم به تزلزل
آشفته و ...

شبی با خود که تنها بود این دل
به زیر لب، به نجوا بود این دل

درونش غرق آتش غرق خون بود
درون خود چه غوغا بود این دل

غریب و بی کس و وامانده در خود
به دل زخمی هویدا بود این دل

اسیر دردِ...

مهربان آهسته ران غوغا به دل دارم نهان
دل صبوری می کنـم، شـاید بمـانم در امـان

دل به عشقی داده ام، دل را به نابودی کشید
جان به جانش می سپارم تا که باشم من عیان

موج عشقی بر دل و روحم نوازش می ک...

چقدر بیهوده پنداریم، جهان دار مکافات است
جهان بهر تهی دستان همان دار مجازات است

غنی دستان بدور از هر جزا بر خود چه می بالند
که این دنیا بکام است و جهان جای مباهات است

به کام باشد به جان باشد، جه...