گر مرا از خود برنجانی، جزایش با خداست

من که نفرینت نکردم، هر چه باشد با خداست

مهر خود بر من نشاندی بی وفا، رفتی دگر

حُرمت و حق نمک دارم، تقاصش با خداست
...

گوهری در سینه دارم با هزاران آرزو

حال خوبش را بخواهم از خدا، بی گفتگو

گوهر ما عشقِ معشوق است، در سینه نهان

ای خداوندا بلا گردان ز یار ما، بی گفتگو
...

امروز دلم تنگ دلت شد، بیچاره دلم منتظرت شد

صد بار دعا خواند و نظر کرد، هی چشم براه قدمت شد

رفتی ز برم بی خبر اما، این دل نگران پدرت شد

آشفته شدم از غم هجران، دیدم که دلم در بدرت شد
...

خسته ام، خسته تر از بغض گلو خفته ی خود

خسته ام وای از این اشک روان، دیده ی خود

به چه کار است چنین آه به دل، ناله به لب

خسته از عشق، امان از دل وامانده ی خود
...

آسمان، آبی مشو وقت خزانم آمده

دل به یارم دادم و فصل فراقم آمده

گیسوانش را بدیدم عِطر خوشبوی تنش

تا که بر خود آمدم دیدم زوالم آمده
...