خودکارها
وقتی تمام میشوند
خیلی چیز ها
به پایان نمیرسد
مثل
برداشت ها
من
کشاورزیم که
در مزرعه ام
شعر کاشته ام
میترسم
بدون جوهرها
شعرها
در ذهنم حبس شوند،
و به عنوان پایان بندی
برداشت آزاد....

یک لحظه
عشقت
پمپاژ نشد
قلبم جام کرد
تمام مکانیک های شهر
از من
قطع امید کرده اند
اسقاط شدم
نگاه کن
من را
به قبرستان میبرند
آنجا
در تنهایی خواهم پوسید
برگرد....

آهنگِ غمگین میزند بر سینه ی من سازِ تو
دل را ببین هر گوشه ای سر میدهد آوازِ تو

رفتی نمیدانی که این شب را به ماتم میکشم
تا کِی هوایِ نَفسِ من گردد فدایِ آزِ تو

دل را که دریا کرده ام در من تلاطم می کن...

عاشق شدم
سپس تنهایی
به جانم افتاد،
نمی دانستم
مردم این شهر
برای چشمهایت
از مرز جنون گذشتند،
مهاجرت
گاهی
یک چیزاهایی را
فراموش کردن است....

مثل
خط ممتد
گاهی
پا به پای سیاهی ها
تکه تکه می شوم
گاهی
مشتاق رسیدنم
و بی پروا
بر تن عریان جاده میتازم
نکند
جاده تمام شود
و من
تو را نبینم....