کسی دیگر نمی‌کوبد در این خانه متروک و ویران را

کسی ما را نمی‌خواهد

دل از رویای رنگین شقایق‌ها خبر دارد

از آواز قناری‌ها، به طعم تلخ این دوری و مهجوری...

کجاست آن قاصدک کز دور می‌آمد!

خبرهای خوش و...

جائی میان ماندن و رفتن

در انزوای خویش دل کَندن

در انحنای کوچه‌ای تاریک

ماندم میان بودن و مُردن

آری همین تردید جانسوزی

کز خویش می‌بُرد مرا هر دم

در تار و پودم لانه کرده است و

می‌دوزد این لب‌ها ر...

نمی‌خوابد این قلب آشفته‌ام

به فکر تمنای ناگفته‌ام

که گر دوست دارم تو را، بی سبب

نگو کار سیب است و حوا و لب

من این نیستم، سخت و سنگین و سرد

دلم را به راه غمت داده‌ام

دلم جز نگاهت مسیری نداشت

که ...

می‌نویسم از تو ای آرام جان

در گذار لحظه‌های بی امان

زندگی چون بازی رندانه‌ای

می‌رباید از دلم جانانه‌ای

تو میان خنده‌ها و گریه‌ها

دور گشتی از من بی دست و پا

این زمان، از من نگاهت را رُبود

بُرد ب...

دوستت دارم و این جمله شنیدن دارد

مثل برگ گل سرخ ناز کشیدن دارد

دوری ات فصل غم و خستگی و بی جانی ست

پس بیا تا که دلم نای رسیدن دارد

گفته بودی که جهانی و منم غرقه‌ی تو

من همان جان و جهانم که دلت کم...