دیدار

نظر 25

• 

  امیر عاجلو   11 خرداد 1400 08:26

  !درود
  • 

    مهستا راد   11 خرداد 1400 08:43

    
• 

  محسن جوزچی   11 خرداد 1400 13:44

  مهستا بانوی گرامی، بسیار زیبا و حس عاشقانه جذاب ،اندیشه شما همواره زلال است ،کاش می‌توانستم بیشتر از یک رای بدم
  • 

    مهستا راد   11 خرداد 1400 20:19

    ممنونم جناب جوزچی
• 

  جواد امیرحسینی   11 خرداد 1400 13:55

  سلام و درود بانو
  • 

    مهستا راد   11 خرداد 1400 20:19

    سلام و سپاس
• 

  سعید فرضی زاده   11 خرداد 1400 16:25

  سلام بسیار زیبا بانوی شاعر وهنرمند
  • 

    مهستا راد   11 خرداد 1400 20:20

    سلام و تشکر
• 

  روناک غریب لکی   11 خرداد 1400 18:37

  درود بر شما بانوی هنرمند و گرامی
  • 

    مهستا راد   11 خرداد 1400 20:20

    سلام و سپاس عزیز مهربان
• 

  کاظم قادری   11 خرداد 1400 18:48

  سلام ودرودها بر شما باد کاش از اول تصمیمتونو بگیرین تو چه قالبی میخاین شعر بگین اگر غزله قصیدست یا ..تو همون قالب پیش برین نه اینکه تو بیت آخر به یکباره قالبشو عوض کنین اینا ایراده تو سرودن ونقص بزرگی حساب میشه اینا رو به پای چیز دیگه ای نزارین مثل نو آوری یا ...چون این قالبها تعریف خودشونو دارن نمیشه از چهار چوبشون خارج شد ببخشید جسارت کردم
  • 

    مهستا راد   11 خرداد 1400 20:23

    بنده قصد نوآوری ندارم جناب قادری
    صرفا تلاشم بر یادگیری هست و ممنونم که ریزبینانه این موارد رو توضیح میدید
    چشم
    اول قالب ها رو یاد میگیرم و بعد مینویسم...
    • 

      کاظم قادری   11 خرداد 1400 22:05

      ناراحت نشید ازنقد بنده اینا برای اعتلای شعر ادم ضروریه درجای دیگری همین اشعار بنده که دوستان منت میزارن و لایک میکنن نقد میکنن وتا دلتون بخاد ایراد میگیرن ازش اما من سعی میکنم ایرادامو بر طرف کنم چون به نفع سرودن خودمه و استقبال میکنم یک نمونشو درادامه براتون میزارم
      • 

        کاظم قادری   11 خرداد 1400 22:07

        سه شعر با عنوان‌های خداحافظی و ساقی و دریغ هر سه در فضایی تغزلی سروده شده‌اند. اگر یک‌باره و بی‌مقدمه برویم سر اصل مطلب باید از شاعر بپرسیم «از امروز چه خبر؟» امروز؛ یعنی روزی و روزگاری که من و شما در آن به سر می‌بریم. با همان آب و باد و خاک و آتش قدیم اما بدون شمع و گل و پروانه. با همان آب و باد و خاک و آتش اما بدون میکده و ساقی. وقتی می‌گوییم بدون شمع و گل و پروانه و میکده و ساقی، مقصود این نیست که این جلوه‌های زندگی دیگر در زیست‌گاه ما جایی ندارند، سخن این است که اشتراک ما با آن‌ها چقدر است و نقشی که در روزمره‌گی‌های ما دارند با چه درجه‌ای جلوه‌گر است؟ فقط نظری بر نام‌های اشعار کافی‌ست تا طیف فکری و رنگ ذهنی شاعر بر ما روشن شود؛ خداحافظی، ساقی و دریغ. می‌توانیم به این چند نام، عنوان مجموعه اشعار را نیز اضافه کنیم: مرداب آرزوها. حتما شاعر ارجمند می‌پرسند این‌ها چه ایرادی دارند؟ و حق با ایشان است، تعدادی کلمات کاملا شاعرانه که در یک مجموعه، تصویری از حالات عاطفی شاعر ارائه داده‌اند. پس باید به مقصود نزدیک شده باشیم. اما چنین نشده است، چرا که در هر دوره از دوران شعری، وجهی و گونه‌ای از شعر فعال می‌شود و طرزی نو به میدان می‌آید تا هدف نهایی شعر یعنی تأثیرگذاری، محقق شود. روزگار ما، زمانهٔ نشان دادن است، نه بیان صریح و آشکار، حتی این طرز جدید نیز کم‌کم به علت شیوع و تکرار، می‌رود که به حاشیه رانده شود و سبک‌های نوین جای آن را بگیرد پس شاعری که کاملا با زمانهٔ خود پیش می‌رود به این امور توجه خواهد کرد. مروری بر کلمات و تصاویر این سه غزل حتما شاعر را با این دیدگاه همراه خواهد کرد. پس از این نکتهٔ کلی، توجه به امور جزئی نیز به ما کمک می‌کند تا ساختی دقیق‌تر برای هر شعر، و در هر شعر، برای هر بیت رقم بزنیم. مثلا:
        در شعر اول و در اولین بیت، کلمهٔ «شمع» تنهاست و جز گریستن هیچ تداخل و تناسب معنایی با سایر اجزای بیت ندارد این البته مشکلی نیست، اما تردیدی نیست که برقرارکردن تناسب‌های بیشتر ـ که با گزینش دقتمند کلمات صورت می‌پذیرد ـ عموما یک بیت را دارای ساختمانی مستحکم و بافتی منسجم‌تر خواهد کرد. دربارۀ این بیت مقصود این نیست که اگر شمع را در این بیت آورده‌ایم در کنارش گل و پروانه هم بیاوریم (که البته این یک نمونه از برقراری انسجام در شعر کهن بود که امروزه دیگر جاذبه و جایگاهی ندارد) بلکه مقصود این است که کلمات را به هر نحو ممکن تنها نگذاریم و آن‌ها را طوری انتخاب کنیم که با یکدیگر حداکثر اشتراک را (چه لفظی و آوایی و چه معنایی و تصویری) داشته باشند. همچنین سعی در یافتن تازه‌های تصویری نیز داشته باشیم یعنی تا سخن از گریستن می‌شود به نزدیکترین تصویر یعنی شمع رضایت ندهیم، اگر در تجربیات و تخیل خود بیشتر جست‌وجو کنیم حتما به تصاویر بدیع خواهیم رسید.
        شعر دوم نمونه‌های بیشتری از کلمات کهن دارد که رابطه کمتری با زندگی امروز دارند حتی گاهی مترادف‌هایی در یک مصرع آمده که تبدیل به حشو شده و از فصاحت شعر کاسته‌اند:
        خواهان «می» و «باده» و تسکین و «شراب»م
        بعضی نکات نحوی از این دست نیز قابل بازنگری هستند:
        می‌نشستیم و به دستت قهوه‌ها نوشیده‌ام (عدم تطابق زمان افعال)
        هرگز اطرافت ندیدی تا ببینی من چقدر (حذف رای مفعولی؛ مخل فصاحت)
        در میان آن همه احساس ناپوشیده‌ام (کژتابی)
        با توجه به توانایی و ذوق و قریحهٔ پویای شاعر، با کمترین بذل توجه در تازه‌سازی زبان و ساخت، شعرها به حیاتی نو خواهند رسید.
        با آرزوی موفقیت‌های بیشتر برای این شاعر ارجمند.
      • 

        محسن جوزچی   13 خرداد 1400 15:34

        جناب قادری بزرگوار درود بر شما ،از مو شکافانه خواندن و نشر تجربیات خود برای اعتلای اشعار و زمان گذاشتن برای تعقیب شعرها از دل و جان صمیمانه از جنابعالی سپاسگزارم
• 

  کیوان هایلی   11 خرداد 1400 21:24

  درودها بر شما بانو راد فرهیخته و شاعر
  
  زیبا سرودید
  
  قلمتان سبز
  • 

    مهستا راد   14 خرداد 1400 11:32

    
• 

  محمد خوش بین   11 خرداد 1400 21:30

  سلام و درود بانوی گرامی
  عالی
  سربه سودای تو دارم ببین که تنها میروم
  عشق تو آتش به جانم بی محابا میروم
  • 

    مهستا راد   14 خرداد 1400 11:32

    
• 

  کاویان هایل مقدم   12 خرداد 1400 09:37

  عاشقانه هایتان بهاری
  
  • 

    مهستا راد   14 خرداد 1400 11:33

    
• 

  علی احمدی   13 خرداد 1400 15:31

  دست مریزاد بی اندازه زیباست و استادانه و ناب
  • 

    مهستا راد   14 خرداد 1400 11:33

    
• 

  علی معصومی   14 خرداد 1400 12:27

  درودها بر شما
  بانو مهسا
  ارجمند
  افرین بر قلم شیوایتان
  ◇◇◇
  
  • 

    مهستا راد   19 خرداد 1400 18:24