صدای چٍلق چٍلق نم باران
بر شیشه اتاقم
که چون قطره اشکی
به پایین می آمد،
بوی نم خاکی که از
زمینش برخواسته بود،
هیچگاه من را به توجه نیاورد
که خدایی شاید
بنده اش را دارد صدا میزند،
آنقدر در خودم گم بودم...

اندکی رنگ به بوم و دم روحی بر گِل
چند صباحی ست پی خلقت خود حیرانیم

لقمان مداین Loghman Madaen

این قلم ارثیه توست که با من مانده
روی کاغذ باله می رقصد، عجب میراث نیکویی

لقمان مداین Loghman Madaen

پاسخ بدهی ، این همه مخلوق چرا من ؟
تا شرح دهم بین کریمان ، چرا تو..

لقمان مداین Loghman Madaen

عاشقش را به تماشای ترنم برد و
در میخانه به دنباله سلمان ببست..

لقمان مداین Loghman Madaen