نمی روم به خویشتن ،خویِ تو می کشد مرا

ساحلِ موج گیرِ تو، سویِ تو می کشد مرا


پُرشده از تو باورم ،در غزلت شناورم

ای گلِ نرگسِ سحر، بویِ تو می کشدمر...

تو را بی پرده میخوانم که مستی نو شود از نو

جنون، آوارگی، زیبا پرستی نو شود از نو

شدم غرق خیالاتی که پایانش نمی دانم

بریزم دانه دردشتی که هستی نو شود از نو

من از لجبازی ات جز خستگی ...

کیستی ای زاده ی خیر البشر
مادرِ عشقی و بانویِ هنر
در محبت قله ای ،درمهر، ماه
نورِ امّیدی به شب های سیاه
درسخاوت تام و در الفت تمام
عفت وعصمت به نامت بر دوام
مادری را از تو هرکس بهره برد ...

هوایِ دل گرفته است بهار را صدا زنید

پرنده ها ی فصلِ لاله زار را صدازنید

سرودِ آبشارها بگوشِ جان نمی رسد

سروشِ ابر های بی قرار را صدا زنید

لباسِ آفتاب را قبای سایه کرده اند

شهابِ آسمان...

محبت از غریبی زار می زد
گلو فر یادِ نا هنجار می زد
زمستان بود و بلبل بود خاموش
غزل را کرده بود اصلن فراموش
فضای مهربانی سرد می شد
چمنزار جوانی زرد می شد
صفا از آن حوالی دور می شد
چراغ ...