سوختی پنهان مگر شادی نبینی در رقیب
گشته ای ویرا ن که آ بادی نبینی در رقیب
تا شنیدی دل به مهر دیگری دارد گل ات
پر پرش کردی که دامادی نبینی در رقیب
حیله کردی دام افکندی به راهش ای عجب
گر چه...

گوشِ زمان می شِنَود درهمه جا صدا ی تو
شعله به عرش می زند زمزمه ی عزای تو
گشته عروس آسمان زینب غم سرای تو
رنگ حیات می برد قصه ی ما جرای تو
سرو وجود خم شود سجده کند به پای تو
سنگ شکس...

می کنم نظم پریشان را ز چشمانت سوال
شایداز آن بینش روشن بگیرم اعتدال
هر چه کتمانت کنم فریاد و جدانم تویی
هر چه رد کردم تو را بیرون نرفتی ازخیال
لحظه ای طوفانی و یکدم نسیم...

رویش و امید واری شعله زد باور کنید

حسِ شعر پایداری شعله زد باور کنید



در هجومِ ِلشکرِ پاییز برگی تازه رُست

نقشِ لبخندِ بهاری شعله زد باور کنید



آتش از خاکسترِ چوبِ چناری...

شصت منزل شدم بیابان گرد ، آمدم تا دو راهی آدم
بی گناهی من نشدثابت، رد شدم با گواهی آدم
کاش در خاک جبر می ماندم، صورت فتنه را نمی دیدم
اختیارست و عشق و بیداری، علت شب سیاهی آدم
سجده ما را نکرد...