دلبرِ لجبازِ تو کاری به دستت داد و رفت


عینکِ کوری به دستِ چشم مستت داد و رفت


بی خبر از خویش بودی ، عشقِ دامنگیرِ تو


ننگِ رسوایی به نفس خود پرستت داد و رفت


سادگی از حد معمول و خر...

همیشه دفتر مارا به عقده وا کردند


به نام نقد و مرمّت به ما جفا کردند


زمن چه بی خَدَمی رفت از ادب چه کمی


عروس شعر مرا زشت رو نما کردند


به جرم نغمه ی صبح و ترانه های بهار


پر...

ندانم تبِ من تبِ خالِ کیست
دلِ زخمی ِ من به دنبالِ کیست
به گوشم صدائیست عشق آفرین
ندانم که بختِ من اقبال ِکیست
به چشمان یک عکس عاشق شدم
نپر سیدم این نقش تمثال کیست
دلی می فروشم گلی میخرم...

نمی خوانم تو را وقتی ،که نظمت نا هما هنگست
غزل کی می شود شعری که بی تصویر و اورنگست
کجایی کیستی اهل کدام افسانه و عشقی
نمی دانم چه دینی داری و، فکرت چه فر هنگست
کبوتر ...

بی حضورت نظم و نثر و دفترم گم می شود

راه و ما ه و مقصد چشم و سرم گم می شود

عاشقم گفتی نمی دانم مرا معشوقه کیست

با نگاهِ دلبری، دل در بَرم گم می شود

زهد خود را با ریا آغشته می بین...