گر چه شب در می نوردد دشت ها و بیشه ها را
می زند دستان شومی ساقه ها و ریشه ها را
روح این جنگل همیشه در بلندا سبز سبز است
می کنیم روزی تماشا ما شکست تیشه ها را
(محمد تقی خوشخو) ...

ندمد صبح دولت ما جانا مگر به یک نظر
که عمری به سر شد در این خیال بی ثمر
خدا داند احوال جمعیت جان به لب رسیده را
که ما از تو بی خبریم  و تو از خدا بی خبر
محمد تقی خوشخو) ...

قدم به قدم به اتفاق خیالت
پرسه می زنم تمام جهان را
به اشتیاق تو می زنم بر هم
هزار گوشه  زمین و زمان را
بی تو چون آن باغ بی برگم
که اسیر دست زمستان است
یا  کویری خشک و بی پایان
که عمری در آرزوی ب...

چشم همت مدار ز گردش چرخ بی بنیان
که جمله خراب است  جهان و کار جهان
غلام همت خود باش که هر که ندانست
فرو به کار خود ماند و از کف بداد عنان
(محمد تقی خوشخو) ...

دریغ از عمری که به صد تمنا گذشت
هر روز و شب در آرزوی فردا گذشت
عجایب حکایت ایست دو روز زندگی
لب تشنگی ما همه بر لب دریا گذشت
تکیه بر کار این جهان سهو و خطاست
تنهایی ما جمله در میان تن ها گذشت
کس ند...