افتاده
در خیال درختی
که تلخ خاطره ای است
عریان پاییز را
در آغوش خاک

و می سوزد نان...
از عطش ساقه های گندم
آب را به توبره کشید!
اسبهای تشنه ی تابستان

سامان صالحی
(س.سکوت)

پر میکشد
کودکانه های خواب
در آوار کابوس های جنگ
بر شکسته های کدامین درخت
به خون نشسته
فرشته سپیدبال صلح
تا در این تلاطم گریستن
به حضانت گیرد
شانه های نحیف مرا


سامان صالحی(س.سکوت)
...

میان این شب ظلمت ، بیا یه یاری جان
بهشتِ روی زمین، چشمه سارِ جاری جان
در این نهیب و هیاهو، میان آتش و دود
چگونه نغمه سرایی تو ای قناری جان
به روی سرخِ لبانت نشسته لرزه و آه
ز زخم سرد ترک ها، گلِ اناری...

جا مانده بود
کشاله ی خورشید
در تردیدِ رفتن و ماندن
بر دریچه ی غروب.
و شب
آبستن هولناک حادثه...
در انتظار مردن خورشید
پا به پا می کرد


سامان صالحی
(س.سکوت)...