به سحر تا به غروب
ماه تابان چرا شد بی تاب
به آسمان نگاه کنم یا گله به ماه کنم
ز عشق تو بی تاب شوم
یا مدهوش ز آسمان شوم
خورشید دگر توان نوارانی شدن ندارد
گویی دله خونی از ماه دارد
چشمانش را به وقت غرو...

من ز نبودنت چه غمی در سینه پنهان داشتم
تو بودی و من هر روز که تو را نداشتم
من امید وصل تو را در قلب خود آرزو پنداشتم
تو آمدی که بیازاری مرا ،من که جز تو کسی نداشتم
من با چشمان خویش ،انگیزه ای جز دیدار...

یاد ایام گذر کرد و نمیدانستی
که چه سرعت گرفت این لحظه و این چیستی
کاش از گذر این زمانه نمیگریستی
یا که به یاد می آوردی چگونه زیستی
عمری فقط به انتظار خوشبختی زیستی
تا چشم باز نمودی به یاد نیاوردی که ...

میان تمام غنچه های سبز کوهسارم
تو بمان ای مظهر سبزینه های باغ دلم
من همان نابینای زمانه تاریکی ام
که تنها با دیدن روی تو در روشنی ام
من همان گم شده ی مسیر توهم
که با شنیدن صدایت در مسیر توهم
من هما...

پاییز ز خوشحالی باور نداشت
غروبی غم انگیز دوباره در انتظار داشت
زمستان ز ناراحتی باور داشت
به طلوعی بهاری امید داشت
به حال غم انگیز پاییزی افسوس داشت
تعهدی دوباره در زمستان داشت
به مناسبت تولدم ۲۶دی
...