در روزگارانی که ما دوستشان داشتیم
آنها از دوست داشتن چیزی را نمیدانستند
در روزگارانی که ما عشق واقعی را نثارشان کردیم
آنها از عشق حتی ابراز کردنش هم نمیدانستند
در روزگارانی که ما وفادار، به قلب خویش و قلب آنهابودیم
آنها تفاوت نیاز هایشان را با وفاداری نمیدانستند
در روزگارانی که ما دقایقی را صرف فکر کردنشان گذراندیم
آنها حتی در خلوت شان هم نیازی به فکر کردن به ما نمیدانستند
چه آشفته دنیایست...چه آشفته آدمهایی...
چه نامهربان بودند...چه باوفا بودیم....
چه فراموشکاربودند...چه بامعرفتی بودیم
متن ازنادیارودکی
نظر 1
موسی شریفی 06 بهمن 1401 18:11
چه غم انگیز ولی دهر همین است عزیز
ما کسی را دوست داریم
او نمی دارد ولی