موج خواهی زد و اوج خواهی گرفت موج چون دریای خروشان و اوج در لای ابرهای آسمان
موج خواهی زد بردل همه از شهرت و اوج خواهی گرفت از فکرت
تو به جهان نیامده ای تا سربه زانوی غم گزاری و لب خشک کنی
تو به جهان ...

خون بر چهره ماهی چقدر هولناک است
گردنش سرخ بـــــــــا تیغه ی چاک است
آتشی در درون او مـــــــــــــــــــــی پیچد
آب نیست غلطیده بــــــر روی خاک است
خیـــــــــز خیز میزنــــــد از عطش و درد
حال او ...

توهمانی که مرا از خودم بیرون کنی
تو همانی که مرا بی تاب چو مجنون کنی
توهمانی که فقط روزی به مرگم برسی
آنگه عقده ز دل بشکسته بیرون کنی
آنقدر خنده کنی تا که شوی دیوانه
آنقدر گریه نمایی که چو سیل حون کنی...

ماه من
عروسک شیشه ای من
تو لطیف تر از ابریشمی ونرم تر از حریر
آغوش ترانه ات لبریز عشق است
شگوفه سار دلت مهربان تر از ماه
بیا با من
بیا بامن تا ببرمت کنار سایه ی دریا
جایی که چهچه مرغان؛ چرخش یاسمن اس...

یاری زتو نجستم بی یار ماندم خدا
با فکر بدو ذشتم هر بار ماندم خدا
دویدم و پریدم در جستجو جهیدم
بااین همه مساعی بیکار ماندم خدا
نوشیدم و پوشیدم نازکردم و کوشیدم
باصدخم و شراب هم خمار ماندم خدا
اصلا گمرا...