دفن
ناگهان بود.
دو رکعت تا سلام شب
تکبیر سکوت
اقتدا به مویه ی رگ های تعلق
مکثی و فاتحه ای و تحیتی

قلبی یتیم
_ نقش مسکنی بر خاطر ژولیده ی عبور_
در خاک می تپد!!

اندوه!
ای تجلی زردابه ی وثوق
با چرک زخ...

هجوم اگر نور باشد
و نبرد اگر حضور؛
دست تسلیم را
به بیرق صلح علم خواهم کرد.
هنوز هم مبارزی راسخم
در مصاف تباهی
و انتظار، اگرچه دشوار
دریچه ی التیامی ست
جراحت دیروز و فردا را.
سیلاب لحظه
بر مدار عدم
لب...

تنها که می شوی،
دیگر سکوت هم حوصله ی پیله ات را ندارد
شکاف سلول های مرده ی یک برگ
برای پی بردن به وسعت دست و دل بازی رنج کافی ست
تنها که می شوی
عمق شکست قلبت
در مخیله ی تلخ هیچ گسلی نمی گنجد
و روح ...

بر سر قبرم
از خودم پرسیدم:
"چند سالش بود؟"
خودِ من گریه اش را نوشید
گفت : "به گمانم چند سالی از تو کوچکتر بود
حیف شد، شاعر بود
خط خوبی هم داشت"
ناگهان بغضش ترکید
بغض من اما خندید!
گفتم: "شاعر بود؟ من ...