یاد ان شبهای تابستان
با تو می دویدم
به سرعت باد
بر پشت بام خانه

چشمک ستاره ها در اسمان
من در معراج خیال
صدای لبخند تو
در حیاط خانه می پیچید

بعد رفتن تو
هیچ پرنده ای
روی شاخه درختان آواز عشق
سر نداد...

به انتظارت نشسته ام
در این خانه
با ایوانی از شمعدانی ها ویاس ها

تا بیایی زمزمه کنم
با تو سرود عاشقی
استشمام کنی
بوی عطر گل یاس را
پیچیده در خانه
بوی تو تاب میخورد

درتنهایی خود
پشت شیشه پنجره
خاطرات...

مسافرم
از نیشابور آمده ام
دیار خیام،عطار و کمال الملک
اهل قلم
با چمدانی شعرهای ناگفته
در ازدحام این جمعیت درمشهد
غریب دور از وطن ماندم
مانندطفلی گم کرده مادر
زیر لب زمزمه خدا، خدای من

اندوه مرا کسی...

زمستان
×××××
زمستان سختی بود
درشبهای سردو
بارانهای بی امان
که می بارید بربام خانه
ازسقف خانه های چوبی
آب می ریخت بی وقفه....
مادرم تشت هاوظرفهای زیادی
راروی فرش گذاشته بود تافرش خیس نگردد
خانه اشک...

ساقی
×××××
خمارم کرده ایی جانا تویی زهرای من

بدان این عشق معتاد است و مداوم

مبادا بشکنی جامم ، تویی زهرای من

نگو ساقی زیاداست ودل لبریزازعشق کم

...