دیریست مشق رفتن میکنی
پاورچین پاورچین
نشسته ای پشت دار قالی
و رج به رج
گره باز میکنی
باشد؛
مرا بگذار و برو
نه؛ بهتر است یک گور هم برای خاطره ی ....
چال کردن زیر خروار خروار خاک بهتر است
آری!!! چرا ...

تو درگیر منی
نه با پیچک تنت؛ نه!!!
بلکه دالان های ذهنت به تسخیر در آمده
درست به همان اندازه که تلاش می کنی؛ ثابت کنی برایت مهم نیستم
و من؛
لبریز از احساسی وصف ناشدنی
صبورانه،
به تماشای دیوار حاشا نش...

قلم سکوت کن!!!
جای ما در این سیاره نیست
دنیایی دگر باید...
دفترم؛
پیله شو برای خطوط منقش در عمق سپیدی پیکرت
سایه ی شوم ارواح سرگردان طرد شده از دریای معرفت
بر آسمان چشمان شمس نیز سایه افکنده......

در شهر دلم خانه ی آباد نمانده
از غصه و غم آدمی آزاد نمانده
عمریست دوان در پی آرامش نفسم
صد حیف در این بادیه همزاد نمانده
ما رهگذرانیم در این ظلمت دوران
از فقر و تعب مادر و نوزاد نمانده
ای چشم و چراغم ...

غرورت را در چمدان بگذار!
زیر پله فراموشی
و آرام کنارم بنشین
یک اشاره کافیست؛ تا تو را به محفل مهربانیم در جزیره ی بیقراری مهمان کنم...