چو سخن مثال سنگی تو به دستت نسپارش
گر عذابیست این صبر،تو زبان و حفظ بدارش
چو شود آلوده آنی که دهان گشوده باشد
بین عالم رسوا چون بر شعورش ضعف باشد...

چه زیبا خالقی یار مرا ساخت
که هرکه دیدش او محوُ دل باخت

جهان را به نگاهش طی کند تاخت
به هر راهی بسی دل زد و پرداخت

شیفته مباش آنکه دل و عشقی ندادت
خود نَشِکَن آن دل و چون دلش بدادت

آن کس که تو را ع...

یک جمعه ی دیگر انتظار است
نزدیک و غمی ز سینه چال است
این غم کهنه آنچنانی که خوش است
از زبان گذشته و سکوت خوش است
هر درد که بسا کهنه و زنگ آهن است
از رنگ که خارج و سیاه آن خوش است
یک سینه پر زخم و غم و...

آدمی چون ز درونش عشق بفهمد
عاقل شود و عقل او کاملی بگردد
هی عاقل و عاقلتر و دیوانه بگردد
از فهم زیادی که بسی مست بگردد...

یک شیفته و آن دل که بسا تاب ندارد
چون درد دلش گوش او گر راه ندارد
یک کوه تراشیده بسی مانده بجایش
یک عاشق درمانده که معشوق ندارد
یک عالم حیرت زده و مات و مبهوت
چون آتش این سینه که درمان ندارد
گر دل ش...