اینجا تنگ کوچک است
و چشم تو اقیانوس ...
کشتی ام در نگاهت غرق خواهد شد...!
اشک هایم رفیق شدند
وقت هر دلتنگی؛
خود به خود جاری می‌شوند
جوهر خودکار پخش که می‌شود
گونه هایم خیس و
باز عینک لکه دار ...
می دانی!
آخر دارم برای تو نامه می‌نویسم...
من آه می‌کشم
باد توفانی می‌شود
اشک می‌ریزم
آسمان ابری می‌شود
سبزه می‌روید روی گونه‌های خیسم
شادابی و طراوت همنشین می‌شوند...
موهایم را از دار آزاد
وبا شانه ؛گره ها را باز کردم
آوازی آغاز شد
سیاهی آنها تداعی روزگارم شد
انگار
فراز و نشیب زندگی
از فر موهایم بود
شاید
که سست کرد
نت موسیقی به هم ریخته را...!...
تبلیغات
