تو وقتی نگاهم میکنی،انگار آتش میزنی
بر این دل دیوانه ام صدزخم سرکش میزنی
یاتلخ جوابم میدهی،یا از نگاهم میرهی
آخربگو ای بی وفا،چرا؟اینقدرعذابم میدهی...

یک نظردرمن نگر،حالم پریشان گشته است؟
قصه های عشق درمن سست وبی جان گشته است؟
بال های عشق بسته،پای دل هم بسته است؟
یاکه در عمق نگاهم ،خاطراتم خسته است؟
زیر بار سخت منت شانه هایم رفته است؟
عاشقی کرد...

پیرم و گاهی دلم یاد جوانی میکند
با همه تلخی گهی شیرین زبانی میکند
یا به شوق دیدنت رگ خون فشانی میکند
که زبهرمکتبت دل جان نثاری میکند(تقدیم به روح ملکوتی شاعر معاصرمحمدحسین بهجت تبریزی)...

روزی که جهان درکف اقبال من آید
بفرستم دو سه پیکی که به دنبال توآید
تاگیتی و فردوس وفلک هرسه بیایند
من منتظرم تاآن قد رعناوجمیل توآید...

ما منتظران کوی آن دلداریم
گرامرکند براهش سربسپاریم
آنقدر زمان کشیم انتظارش چونکه
از بهرظهورش به جهان مشتاقیم...