لعنت به بهاری که می آید
ولی از بهاره من خبری نیست...
بگو!!!
کدامین مناسبت می آیی???
زاد روزم یا که سالگردم...
...
رضا دهقانی نامور...

سر میان برف کرده مانند کبک
میخورد باز شیطان از او رکب
...
او نقابی بر چهره خود دارد
تا که شیطان را به زانو آورد
...
ما سخن گفتیم او گفت یاوه است
به خیالش آمده فرزانه است
...
جسم و روحش آلوده گشته به ...

از گریه های گرم
در فراغ تو
به مقام بغض رسیدم
...
رضا دهقانی

چه روزهایی که با تمام دلتنگیهای پدرانه
دلم می خواست گل قلبم را در آغوش بگیرم
تا تسلای باشد بر این دل بی قرار..
دریغ شد،،،
آغوشی که نه ممنوعه بود و نه گناه
آغوشی گرم به بزرگی عاشقانه های پدر و پسر.....

ساقی شدی تو جانا
برای بار اول
ز دست تو گرفتم
این جام پر بلا را
....
گفتم سلامت ای یار
خاموش شدم به یک بار
جان ز لبم در آمد
با نوش گفتنت یار
....
از آن شراب گهنه
من جان ز لبم نباشم
صد پیک هم بنو...