صدایِ خش خشِ پاییز در سکوتِ مزار
دوباره خاطره ی یک عزیزِ رفته سفر

هجومِ گریه ی باران به سقفِ تنهایی (سقف تنهایی: قبر)
در انتظارِ ترِ چشمهایِ مانده به در

نفس نفس زدنِ آخرین دقایقِ...

سکوتِ خانه را با نیّتِ شَر زیر و رو کرد
مرا پیشِ همه سَرخورده و بی آبرو کرد

چه دردی داشت نیشِ طعنه هایش بی مروّت
نمیدانم زبانش را کجایِ من فرو کرد !!!!؟؟؟...

روزی که فریبِ خنده هایت را خورد
رُسوا شد و گریه آبرویش را بُرد

یک گوشه نِشَست و زیرِ لب زمزمه کرد :
عُمریست که ما را کسی آدم نَشِمُرد !...

کاش می شد گِره از بختِ بدم باز کنی
و به غیر از خودِ من ، با همه کس ناز کنی

کاش پایانِ همین شعر به کامم برسم
دلِ ویران شده را یک شبه نوساز کنی !...

قصّه ها گفتند و ما گریان شدیم

راهیِ یک راهِ بی پایان شدیم

دورِ خود چرخیده ایم و عاقبت

دوره گردِ دُورِ این میدان شدیم !...