رنجـــــی
که از هجــرت نشست ؛
زنگـــارِ این آیینـــــه بـــود........
==========================
درزلال آبهــای غروب
به قرصـی می نــگرم
که نیــمِ دیگرش در طلـوع ست؛
تو ای هم قــطار
مســا...

در من بغضـی ستـــــ دیـریـن ؛
که میــان خنده هــــایم
با سکوتـــــ هـــوار می کشـــد...........


_______________________________
رو ای اشکـــــ دیـــده !
اینکـــــ به خـــاک نشستــ...

می خواهــم
شرابــــــــــــ را
از غزل هـــای تو نوشــــم؛
و عشــــــــق را با حــرارت نگاهتــــ
گـردن آویــــز دنیایـــم کنـــم
ای تمـــام خلوتـــــ من !
صفای زلفــــ مرا
به بوســــه...

اینکــــ که به حبسِ خاطـــره ها خو کــرده ام
صدایـــی مرا صــدا می زند !
آهــی برحوض دلـــم می ریزد
و اشکــی سرریز بر فـرش خیــــالم ؛
هشــــدار می دهد !!
که دیگــر دلـــــدار نخواهــی شد.....

مــــــردی
که رنج هــــــایش
گنـــج امــــروزم شـــد ؛
پـــــــدر بــــود .................



تقدیـــم به آزاد مـــردان سرزمـــــینم



...