شعر هایم از غزل، از دفتر و دیوان گذشت...
قصد رجعت را نداری ای رفیق...؟

چه دلبرانه به پنج و هفت دلم لشکر کشیدی
بی خبر بودی از این که فتح کرده ای مرکز گسل ها را...

پی نوشت: پنج و هفت نوعی طاق در معماری سنتی است...

خواستند تکلیفمان را روشن کنند
تکلیف های نوشته ی مان را هم سوزاندند
قلم ها ! در آستین پناه ببرید
سربسته بگوئید، تا سری به باد نرود؛
صدف ها خود مایه ی تزیین شده اند.......

ثواد عشق نم کشید
دل قلم سیاه شد
حریم گل شکسته شد
حرم پر از حرام شد

نه!
اشتباه نکن!
حتی اگر موهایمان در هم گره میخورد
دل هایمان یکی نمی شد، چه برسد به بختمان...
شاید رمز جاذبه، فقط رنگ چشم ها بود......