دام عشق دچار بود که نصیبم شد
عشقی پیله بسته در انتظار بلعیده شدن
عنکبوت ها دامشان را در خلوت ترین مکان پهن میکنن
همان جاهایی که من هر روز قدم بر میدارم
پیچگاژ کریمزاده...
تک زن تن تنهایی من,
همانی که با سایه هایش نیز خوابیده ام
با لبخندهایش زندگی کرده ام
با گریه هایت شانه ی خود رود کرده ام
همانی که موهایش را...
باز این موهایت مرا یادت انداخت
این موها
این موها...
تبلیغات
