زندگی
خوابی است
که تعبیرش را
فقط
مردگان
در کتاب مرگ
به عین الیقین
می لینند

بر زمین آلوده
باران
اگر ببارد
علفهای هرز
قد علم می کنند

در جنگل
نه گرگ باید بود
نه میش
شیر باید
اما
سلطان بر خویش

یکی
می بیند به رویا
کسی
در آغوشی گرم آرمیدش
و سالها
آواره ای مجنون
شهرها را می گشت
در جستجوی.ی دختری
که با بوسه
شعر می سرود
با گیسوانش
تار می نواخت...

ترسم از
قار قار کلاغان غارتگر نیست
همه هراسم از
تلبیس غرابی است
که به تدبیر سلطان راهزنان باغ
لباس مترسک به تن دارد...