نام و نشان
.
بر درختی تکیه ای کردم همو بیدار شد

گفت من خسته ،تو را ای همنشین بیکار شد

من سرودم وز غزل، شعر از سرای این جهان

چون بدیدم با غزل رسم تن و پیکار شد

از درختی پیر یک نام و نشانی...

الف لطف و دلم الفت پذیر است

ز هر قصه، نشان،شعرم اثیر است

ز انس بندگان بندی بیاراست

که از الفت دل بنده دلیر است

الف را بر سر قامت، قیامت

به هر جا یک نشان، قوت ،کبیر است

به باب عاشقان...

دریا عمیقِ باور ِموجِ دو ماهی

فردا خروشان ،سهمگین ،از یک فکاهی

صوتِ دو خون ،مرگِ گنه، زنجیرِ بسته

انسان ،گناه و باوری بر یک سیاهی

دیگر مزن خونِ سیه را ناتمامم

انشا بشد گرمِ نفس از آ...

سفید شد...
.
سفید شد چو دل یخ خمید بستانی
سبک همان ز لطافت که شد زمستانی
.
هنوز بر تن صخره که گریه ی سنگ است
به جلوه وز تن سیمین نشسته مرجانی
.
به میغ در سر و پنداره ها تو دل می بخش
که خود ...

غزل،عشرتی بوده بر بنده،شوری
.
غزل،جام شیرین ز شهد از ثنایی
.
سیده_مریم_جعفری .
پ.ن:
عشرت:
صحبت،دوستی و کامرانی...