از عاقبتم می ترسم
خیال هیچ پروانه ای در سرم نیست
و باغ
میوه هایش
طعم کودهای هراس می دهد ...
نه نومیدم
نه بی مایه
اما تو بگو
جایی را سرغ داری
که بذر امید بکارند ؟؟؟؟؟؟
احمد الماسی
94/3/7...
اکنون های بی کرانه
همان دیروزهای پربهانه ای است
که قاموس فرداهای نادیده را
ابهام بیشتری می دهد
تا همچنان
بستر خشک این رود
دل به خیسی این دشت بی ترحم ببندد
در گذرگاهی که انسان
جویای خوشبختی می ...
دیگر غزلی مخوان
من به سپیدهایم خو کرده ام
تلخ می نویسم
سرد می خوانم
و در بغض این کوره راه باریک
تنهایی هایم را هر روز مرور می کنم
و روز میلادم را
که کبوتران جیغ می زدند
خوب به یادم هست ...
(....
سکوت می کنم
شاید
به سرچشمه ی فریادم برسم ...
احمد الماسی
94/1/29
تبلیغات
