از خطبه و خطابه، غزل، پر بها تر است

زیرا به دل نشسته و، دل، با وفا تر است

خون گشته است اگر دل سنجاقک چمن

بر خار، خنده اش به خدا، دلگشا تر است

هرچند های و هوی هوا، بیش تر شده

باران، به خاک اهل صف...

بزرگوارانه بگذر هان!

ای جان!

چونان ماه تابان

که می گذرد آسان

از بی مرامی تاریکی



مکتب ادبی نورگرایی
شعر پیشرو
شعر سروش
محمدعلی رضاپور (مهدی)...

مُرده، آن نیست که نامش به نکویی نبرند

چه بسا نبض خدا در رگ گمنامان است.

(سروشی در مکتب ادبی نورگرایی:)

زمین خدا بزرگ است

و آسمان خدا بزرگ تر

بی بیم

بسپاریم به آن دست

دل های کوچک ارغوانی را



مکتب ادبی نورگرایی
شعر پیشرو
شعر سروش
محمدعلی رضاپور (مهدی)


شعر پیشرو چی...

اشک جان! آه! موج گرم کبود!

که کران تا کران، تسلایی

می روی تا سواحل خونین

و به آوارهای داغ می نگری

می بینی؟!

در غزه

کودکان، داغ حیرت اند همه.


مکتب ادبی نورگرایی
شعر پیشرو
شعر سروش
محمدعلی رضاپو...