آن که قانون نوشته است چرا

خویش را داده بیش و، هیچ به ما؟

ما، شکایت، کجا بریم کجا؟

ریش و قیچی

هر دو را برده است شعبده باز.

شعر پیشرو
شعر سروش
محمدعلی رضاپور (مهدی)...

در نماز، روی شان به آستانه ی حسینعلی ست

حج، زیارتی ز خانه ی حسینعلی ست

گوسفند شان خطاب کرده است.

شعر پیشرو
شعر سروش
در نقد بابیت و بهائیت
محمدعلی رضاپور (مهدی)
دین خود ستوده اند

دعوتم به این زمی...

از هنرمند می رود عزت

از خردمند می رود حرمت

به جماعت نمی رسد رحمت

جامعه، جمع زحمت و نقمت

ضرب در نکبت

به توان....

لعنت

دست نادان اگر بیافتد کار. ...

سروش 1.

برگ، بالا نشین و آقا بود

سبک و رنگ رنگ و زیبا بود

میوه سنگین تر از تماشا بود

چه غریبانه از وطن کوچید!

سروش 2.

بیشه ی شیر، دست کفتار است

شیر بیچاره، بد گرفتار است

آن طرف تر، شغال می خن...

رو به قبر خدای خود به نماز

گوسفندانِ

میرزای

بهاء.

شعر پیشرو
گونه ی سروش
محمدعلی رضاپور