تمام شهر
شاعر می شود
وقتی من
زیر پلک های عاشقت
پرسه میزنم

آنان

هبوط کردند

تا تو به آغوشم

سقوط کنی





وَ این بهترین

اتفاق زمین است







ابوالقاسم کریمی (فرزند زمین)...

کیمیا

با رفتنت

چرخ ارابه ی تبعید

از بازوی من گذشت

وَ بار دیگر

سکوت

در قلبم ، تکرار شد.







ابوالقاسم کریمی...

کیمیا

آمده بودیم

تا بهاری باشیم ، پر از درخت سرو

یا لااقل

گل پیچکی بنشانیم

در بهشت کوچک عشق

اما

برای باغچه ها

زمستانی هزار ساله شدیم

و عشق را

به زندان سرد سکوت،

حبس کر...

کیمیا
دستانمان را به هم گره زدیم
تا ناجی جنگل باشیم
اما درختان
ما را به خاطر نیاوردند
چراکه انگشتانمان
بوی تند تبر میداد
و میوه ی خنده هامان
طعع تلخ تمسخر داشت.
...